Jocelyne Puraye (1944-2019)

Voordat ze officieel in dienst trad bij het Rijksarchief te Luik was Jocelyne Puraye in het depot van Luik een aantal jaar (1962-1970) technisch medewerkster in het kader van de microfilms die de GSU (Genealogical Society of Utah) maakt van de parochieregisters. Na het aflopen van haar contract werd ze aangeworven als tijdelijke “collectiebeheerder” en vervolgens als tijdelijke “laboratoriumgast”. In 1977 werd Jocelyne vast benoemd. Ze was achtereenvolgens adjunct-technisch medewerkster voor onderzoek (juli 1985) en vanaf 1993 technisch medewerkster voor onderzoek. In augustus 2005 ging ze met pensioen. Jocelyne had een innemende persoonlijkheid en wist zich te onderscheiden door de hoogstaande kwaliteit van haar werk en de constante bekommernis om haar kennis bij te spijkeren. Haar bekwaamheid en ernst als verantwoordelijke voor de leeszaal en haar immer joviale karakter werden door iedereen gewaardeerd.  

Chantal Vancoppenolle (1963-2019)

Op 10 april 2019 overleed Chantal Vancoppenolle. Dit bijzonder droevige nieuws kwam niet onverwacht maar heeft toch indruk gemaakt bij de vele mensen die haar kenden en met haar samenwerkten. Chantal studeerde geschiedenis aan de KU Leuven en startte haar loopbaan als assistente aan de UFSIA in 1987. In 1993 promoveerde ze in Tilburg op een proefschrift over sociaal ondernemersgedrag in een Zaans familiebedrijf (1930-1957). Het verzoenen van bedrijfslogica met archief zou een rode draad vormen doorheen haar carrière. In 1993 trad ze in dienst bij het Algemeen Rijksarchief in Brussel, waar ze zich de eerste jaren vooral zou onderscheiden als specialiste in de verwerving, ontsluiting en valorisatie van bedrijfs- en economisch gerelateerde archieven. Bij de start van het nieuwe millennium maakte Chantal de overstap naar de provincies. Tijdens haar Oost-Vlaamse periode ontpopte ze zich tot dé projectarchivaris bij uitstek en kon ze haar managementkwaliteiten volop in de praktijk brengen. Vermeldenswaardig zijn onder meer IAVA (Instellingenstudie en Archiefbeheer Vlaamse Administratie), de archiefploegen Financiën, gidsen bedrijfsarchieven, Oost-Vlaamse landboeken, kerkarchieven bisdom Gent, ... Vanaf 2004 nam ze de leiding van het Rijksarchief te Beveren op zich, sinds 2007 was ze diensthoofd van het Rijksarchief te Gent en afdelingshoofd Oost-Vlaanderen. Toen ze in 2013 werd aangesteld als operationeel directeur van de Rijksarchieven in Vlaanderen, en in die functie opnieuw naar het Algemeen Rijksarchief verhuisde, zag Chantal in deze pioniersfunctie een uitdaging om haar creatieve en praktijkgerichte aanpak op bredere schaal toe te passen. Haar beleidsplannen heeft ze helaas zelf niet meer in daden kunnen omzetten: sinds 2014 kreeg ze te kampen met ernstige gezondheidsproblemen, die in 2017 leidden tot haar vervroegde uitdiensttreding. Chantal typeren in slechts enkele woorden doet haar in feite te weinig eer aan. Haar aanpak en persoonlijkheid laten zich goed samenvatten als: “strength in numbers”. Binnen haar eigen werkomgeving hechtte ze veel belang aan de samenstelling, waardering en inzetbaarheid van alle leden van haar team. Daarbuiten zocht ze partnerships om samen te realiseren wat op economisch en praktisch vlak alleen niet haalbaar was. De aanwezigheid van vrouwen in het beroep en de sector was een topic dat zij een warm hart toedroeg. Tekenend is ook dat ze niet met haar titel of functie te koop liep en steeds zeer benaderbaar was. Voor Chantal deed ieders mening ertoe, ze gaf vertrouwen en legde de lat hoog, zonder daarbij haar verantwoordelijkheden uit de weg te gaan.

Rudi Willockx (1950-2019)

Rudi Willockx werd geboren in Sint-Niklaas op 4 april 1950. Na zijn humanioraopleiding Latijn- Grieks in het Koninklijk Atheneum in Sint-Niklaas studeerde hij Germaanse filologie aan de Rijksuniversiteit Gent. Na het behalen van zijn diploma in 1972 en het vervullen van zijn legerdienst ging hij aan de slag als leraar Engels in diverse scholen om uiteindelijk weer in het Koninklijk Atheneum van Sint-Niklaas te belanden, deze keer als leraar. In september 1992 maakte hij als gedetacheerd medewerker de overstap naar het Rijksarchief te Beveren. Hij was er jarenlang leeszaalverantwoordelijke. Maar Rudi zal vooral herinnerd worden als een van de medewerkers die de digitalisering van de parochieregisters heeft voorbereid. Een ondankbaar monnikenwerk, maar waarvan genealogen nog altijd de vruchten plukken. Na een lange afwezigheid door ziekte ging hij in april 2010 met pensioen. Rudi overleed op 5 november 2019, thuis in Sint-Pauwels, na een ongelijke strijd tegen MS.