Een versierde naaldboom is vandaag een onmisbaar onderdeel in de eindejaarsdecoratie. In België, voornamelijk in de Ardennen, worden op zowat 5.000 hectare landbouwgrond jaarlijks 4 miljoen sparren voortgebracht, waarmee ons land een koppositie inneemt als producent van kerstbomen.

In 1915 werden in onze streken aan het jaareinde lang niet zoveel kerstbomen opgetuigd...

Historische documenten situeren de oorsprong van de kerstboomtraditie in de Elzas van het begin van de 16e eeuw, van waar ze zich verspreidde bij de protestantse Germaanse volkeren en later door de Duitse burgerij als feestritueel werd overgenomen (als aanvulling bij de feestdis, de uitwisseling van geschenkjes, het zingen van kerstliederen bij het haardvuur, de iconografie van besneeuwde bergtoppen en ramen met ijsbloemen, enz.). Door migraties en acculturatie kwam de Germaanse kerstsfeer in de 19e eeuw uiteindelijk ook terecht in de Angelsaksische wereld.

In de katholieke landen van West-Europa kreeg het gebruik van de versierde kerstboom moeilijker voet aan de grond, omdat het nog altijd werd aangevoeld als protestants. In België en Frankrijk bijvoorbeeld werd de kerstboom eerst overgenomen door een kosmopolitische elite, maar niet door de brede lagen van de bevolking, die reeds vele andere eindejaarstradities kenden zoals Sinterklaas, de middernachtmis, de kribbe, nieuwjaarsgeschenken, enz.

Tijdens de Eerste Wereldoorlog hebben Duitse troepen uit nostalgie geprobeerd om - al was het maar voor één avond - in de bezette zones of aan het front de warme huiselijke kerstsfeer op te roepen. En daar hoorde toen ook al een kerstboom bij, zoals we kunnen zien op de talrijke postkaartjes die de soldaten tijdens de oorlog van 14-18 opstuurden naar hun familie, of in briefwisseling van 21 december 1915 die u kan inkijken op onze Facebookpagina en die wordt bewaard bij het Rijksarchief te Saint-Hubert (archief van de stad Saint-Hubert, uitgaande briefwisseling van 11 december 1915 tot 22 januari 1917).